Günün birinde şair bir padişaha ilham perisi gelir  ve başlar yazmaya: 
"Çıktım ağaca yedim hamını mamını,....?" 
- "Çıktım ağaca yedim hamını mamını,....?" gerisi bir türlü gelmez.
Padişah geceleri uyku uyuyamaz olur şiirini 
tamamlayamamıştır bir türlü.
 En sonunda ülkesinin bütün şairlerini sarayında
 toplatır ama yine nafile onlar da bu mısranın
devamını getiremez. 
Sıra en sonunda Nam-ı Kemal´e gelir ve padişah başlar: -
"Hadi Nam-ı Kemal getir şunun devamını da ne istersen vereyim sana!" 
"Buyrun Padışahım..." 
- "Çıktım ağaca yedim hamını mamını..." 
Nam-ı Kemal hemen devam eder: 
- "Düşersen aşağı görürsün ananın *mını..."