Bir gün Nam-ı Kemal iş icabı bir şehre gider. O gece o şehirde
konaklamasi gerekir ve akşamüstü kendisine bir otel aramaya başlar.
Bulduğu otelde resepsiyon görevlisinden bir oda ister. Resepsiyon
görevlisi Nam-ı Kemal'e hiç boş odaları olmadığını sadece iki kişilik bir
odada konaklayan erkek bir Japon müşterilerinin olduğunu söyler. Ayrıca
bu şehirde bundan başka otel bulamazsiniz der. Bizim Nam-ı Kemal
resepsiyon görevlisine olsun Japon müşterinizi gösterin ben onunla
anlaşırım der. Japonla aynı odada kalıp oda parasını paylaşma
konusunda anlaşırlar. Odalarına yatmaya çıkarlar. Bizim Nam-ı Kemal
uyur. Japon ben su Türk'e bir oyun edeyim de bir daha ömrü boyu beni
unutmasin diye düsünür ve kalkıp uykusu ağır olan Nam-ı Kemal'in
sakalını, bıyığını kaşını, kirpiğini traş eder. Sabah erkenden Japon odadan
çıkar gider. Nam-ı Kemal uyanır aynada elini yüzünü yıkarken halini görür
ve delirir. Vay i**e Japon ben sana sorarım der. Fıkra bu ya ikinci gece
Japon odaya gelir. Uyuma vakti gelmiştir. Nam-ı Kemal hiç bozuntuya
vermeden yatar uyku taklidine geçer. Bizim Japon kuşuykusunda bu Türk
benden intikam alır diye bekler. Bir ara içi geçer bunun farkına varan
Nam-ı Kemal hemen kalkar Japonun şeyinin ucuna bir ip bağlar, ipin diger
ucuna ise kocaman bir taş ve çıkar otelin balkonuna. Tam bu sırada
Japon kuşuykusundan uyanır. Bir şeyinin ucundaki ipe bakar birde Nam-ı
Kemal'in elindeki kayaya. Şeyim kopacağına atlarım asağı daha iyi diye
düşünürken Nam-ı Kemal kayayı balkondan asağı bırakır. Japon yataktan
fırlar ve kayanın peşinden atlar. Nam-ı Kemal ardından bağırır: - Atla
eşşoğlueşek atla! Taş*kları da karyolaya bagladımmmm...